Bilang Secretary General ng isang transport Commuter group, sa ganang akin, walang maidudulot na bunga ang karahasang ginawa ng ilang myembro ng Manibela sa isang myembro ng media na nagcocober ng kanilang rally kahapon.
Sa katotohanan, dinepensahan pa ni Manibela President Mar Valbuena ang pagsuntok sa tyan ng kanilang kasama kay DZRH reporter Val Gonzales sa pagsasabing naudyukan silang gawin ang pananakit dahil sa maaanghang na salitang binitawan ni Gonzales. Nagkomento diumano si Gonzales na ang kanilang sinasagawang rally ay pahirap sa commuters.
Ibig bagang sabihin ni Valbuena, balat sibuyas ang kanyang mga kasamahan at sa salita pa lamang ng isang mamamayan ay titiklop na ang kanilang mga kamay at manlalaban?
Kung ganito, walang puwang sa isang talakayan pala itong si Valbuena o kahit sino man sa kanilang hanay. Kung karahasan naman pala ang gagawin nila, bakit pa sila magrarally? Eh, kung ako sa kanila, mananakit na lamang pala ako, bakit hindi na lang sila kumuha ng isang wrench at ipangpukpok sa ulo ng mga awtoridad?
Huwag na kayong magrally–mag rebolusyon na laang kayo kung utak pulbura lamang naman ang mga miyembro ninyo.
At bakit naman pagbubuntungan ninyo ng inyong galit ang isang hamak na reporter mula sa Tarlac? Kung bigo ang inyong mga hakbangin, iyan ay sampal sa inyong liderato. Kung palpak kayo at nagiging parusa sa mga mamamayan, hindi baga ang mas magandang gawin ay pagmuni-muniin ninyo ang inyong mga aksiyon kaysa isisisi sa isang mamamayan ang kapalpakang dulot ng inyong mga kilusin?
Walang puwang ang karahasan sa isang rally lalo’y higit nagmula ito sa hanay mismo ng mga nagrarally. Sa pagkakabatid ko, ang gumagawa kadalasan ng karahasan ay ang estado, hindi ang aktibista. Kabaliktaran ang ganap sa rally ng Manibela– ang mismong nagpapahayag ng kanilang pagtutol sa polisiya o gawain ng estado ay siyang nag-astang pasista. Ganyan ba ang magiging asal ulol ng isang taong o grupo ng mga tao sa sandaling makamit nila ang tagumpay at magkaroon ng kapangyarihan? Nakakatakot pero kung ang naganap kahapon ay isang palatandaan, naku, nagagawi pala tayo sa kapahamakan kung pasistang asal mismo ang Manibela.
